ΠΟΥ  ΕΙΣΑΙ ΒΗΘΛΕΕΜ;

Το αστέρι του Χριστού φάνηκε στα ουράνια. 

Γεννήθηκε Σωτήρας, ο Λυτρωτής, ο  Αίρων τις αμαρτίες μας.

Ξεκινάτε να βρούμε τη Βηθλεέμ. Ξεκινάτε να βρούμε το μικρούλη Χριστό…. Έχουμε δρόμο πολύ. Θα μας οδηγήσει το αστέρι της ΑΓΑΠΗΣ.

Πάρτε και δώρα μαζί, για το νεογέννητο… Θα προσκυνήσουμε και θα προσφέρουμε …

Αδέλφια, ακούσατε, γεννήθηκε ο Θεός της Αγάπης, γεννήθηκε το “αγαπάτε αλλήλους”. Γεννήθηκε το “ειρήνη σε σας”. Εμπρός αδέλφια, εμπρός για τη Βηθλεέμ, το Βρέφος μας περιμένει.

- Μαρία,  ερχόμαστε στον Υιό σου … στη Σωτηρία μας.

Και ξεκίνησε πλήθος λαού με τα μάτια καρφωμένα στα ουράνια,  με τα μάτια καρφωμένα στο λαμπρό Αστέρι, γυναίκες με μωρά στην αγκαλιά, με κομμένα τα μάτια από το κλάμα, με γερμένους τους ώμους από την κούραση.

- Γυναίκες, από πού έρχεστε; Πού πάτε; 

- Από τον πόλεμο, μου λέει η μία. Στη Βηθλεέμ πάμε να προσκυνήσουμε τον Θεό της Ειρήνης…

Στρατιώτες πληγωμένοι με τα μάτια νεκρά, με τα χέρια κομμένα, με κορμιά πληγωμένα ακολουθούν.

- Πού πάτε στρατιώτες;

- Στη Βηθλεέμ πάμε κι εμείς…

-  Παιδιά κοκαλιάρικα, ανθρώπινοι σκελετοί, πού πάτε; Από πού έρχεστε;

- Από την Αφρική ερχόμαστε. Στη Βηθλεέμ πηγαίνουμε. Η  Κυρά που γέννησε τον Σωτήρα θα μας φιλέψει ψωμί.

 - Κι εσύ, πρόσφυγα,  από την άγνωστη πατρίδα, την πεινασμένη πατρίδα, στη Βηθλεέμ πηγαίνεις;

 - Ναι, κι εγώ εκεί.

Και ξεκίνησε πλήθος λαού και ξεκίνησαν χιλιάδες ελπίδες μαζί…

Κοιτούν το αστέρι ψηλά και βαδίζουν.

- Πού είσαι Βηθλεέμ; Πού είναι οι Άγγελοι του Θεού, που ψάλλουν τη Δόξα Του… Πού είναι το Βρέφος της Αγάπης. Πού είσαι Βηθλεέμ;….

Και άλλοι πρόσφυγες, κι άλλοι πεινασμένοι, κι άλλα κομματιασμένα κορμιά, κι άλλα ερείπια….   Ο λαός πλησιάζει, το Βρέφος χαμογελά.

- Μάνα,  έρχονται, και είναι πολλοί, ατελείωτοι,  πεινούν, είναι πονεμένοι.

- Ναι, Υιέ μου….

- Ναι, Κύριε, έρχονται….

- Πού είσαι Βηθλεέμ;

- Μάνα, πλησιάζουν…

- Ναι, Υιέ μου…..

- Πλησιάζουν…..

- Ο Λαός μου ο αγαπητός, ο ανυπάκουος, ο φιλοπόλεμος, ο υλιστής ….. Πλησιάζουν και είναι πολλοί, ατελείωτοι και είναι μετανοιωμένοι και έχουν σταυρωθεί, τα καρφιά που πέρασαν στα χέρια τους πόνεσαν …. Κατάλαβαν το δικό μου πόνο, τότε, στο Γολγοθά.

-  Καλώς ορίσατε, παιδιά μου. Ακολουθείστε πιστά το άστρο της Αγάπης και θα φτάσετε στην πολυπόθητη Βηθλεέμ.

-  Παιδιά μου ….  

Τούτες τις λέξεις τις πήρε ο άνεμος και τις έφερε στο λαό και πήραν κουράγιο και συνεχίζουν την πορεία, ο λαός ο αγαπητός, ο λαός ο ανυπάκουος, ο φιλοπόλεμος, ο υλιστής …

Τα καρφιά που πέρασαν στα χέρια τους πόνεσαν, τα δάκρυα που χύθηκαν ήταν καυτά, τα κορμιά των νεκρών πολλά, τα ερείπια ατελείωτα….

Φθάνουμε  Βηθλεέμ … Το νοιώθουμε, μας έπνιξαν τα λάθη μας.

Φτάνουμε  Βηθλεέμ στο Σωτήρα και Δημιουργό μας.

Φτάνουμε από εκεί που ξεκινήσαμε….

Φτάνουμε στο Φως της Αγάπης, της Ειρήνης, της Ευτυχίας, της Γαλήνης. Στο Φως της Σοφίας….

Φτάνουμε στον ταπεινό Χριστό Βασιλιά….

Ερρίκος Μαρτινούτσι.